علیــرضا قــــــــزوه

          ترکیب بند عاشورایی

                   (چهارده بند)

                    بند یکم

^{می آیم از رهی که خطرها در او گم است} 

^{از هفت منزلی که سفرها در او گم است} 

^{از لا بلای آتش و خون جمع کرده ام} 

^{اوراق مقتلی که خبرها در او گم است} 

^{دردی کشیده ام که دلم داغدار اوست} 

^{داغی چشیده ام که جگرها در او گم است} 

^{با تشنگان چشمه احلی من العسل} 

^{نوشم ز شربتی که شکرها در او گم است} 

^{این سرخی غروب که همرنگ آتش است} 

^{توفان کربلاست که سرها در او گم است} 

^{یاقوت و دُر صیرفیان را رها کنید} 

^{اشک است جوهری که گهرها در او گم است} 

^{هفتاد و دو ستاره غریبانه سوختند} 

^{این است آن شبی که سحرها در او گم است} 

                                  ^{باران نیزه بود و سر شهسوارها} 

                                  ^{جز تشنگی نکــرد عـلاج خمارها} 

                بند دوم 

^{جوشید خونم از دل و شد دیده باز، تر} 

^{نشنید کس مصیبت از این جانگدازتر}

^{صبحی دمید از شب عاصی سیاه تر} 

^{وز پی شبی ز روز قیامت درازتر} 

^{بر نیزه ها تلاوت خورشید، دیدنی ست} 

^{قرآن کسی شنیده از این دلنوازتر؟}

^{قرآن منم چه غم که شود نیزه، رحل من} 

^{امشب مرا در اوج ببین سرفرازتر} 

^{عشق توام کشاند بدین جا، نه کوفیان} 

^{من بی نیازم از همه، تو بی نیازتر} 

^{قنداق اصغر است مرا تیر آخرین} 

^{در عاشقی نبوده ز من پاکبازتر}

                                    ^{با کاروان نیزه شـبی را ســــــحر کنید} 

                                    ^{باران شوید و با همه تن گریه سر کنید} 

              بند سوم

^{فرصت دهید گریه کند بی صدا، فرات} 

^{با تشنگان بگوید از آن ماجرا، فرات} 

^{گیرم فرات بگذرد از خاک کربلا} 

^{باور مکن که بگذرد از کربلا، فرات} 

^{با چشم اهل راز نگاهی اگر کنید} 

^{در بر گرفته مویه کنان مشک را فرات} 

^{چشم فرات در ره او اشک بود و اشک} 

^{زان گونه اشکها که مرا هست با فرات} 

^{حالی به داغ تازه خود گریه می کنی} 

^{تا می رسی به مرقد عباس، یا فرات} 

^{از بس که تیر بود و سنان بود و نیزه بود} 

^{هفتاد حجله بسته شد از خیمه تا فرات} 

                                  ^{از طفل آب، خجلت بسیار می کشم} 

                                  ^{آن یوسفم که ناز خــریدار می کشم} 

               بند چهارم 

^{بعد از شما به سایه ما تیر می زدند} 

^{زخم زبان به بغض گلوگیر می زدند} 

^{پیشانی تمامی شان داغ سجده داشت} 

^{آنان که خیمه گاه مرا تیر می زدند} 

^{این مردمان غریبه نبودند، ای پدر}

^{دیروز در رکاب تو شمشیر می زدند} 

^{غوغای فتنه بود که با تیغ آبدار}

^{آتش به جان کودک بی شیر می زدند}

^{ماندند در بطالت اعمال حجشان} 

^{محرم نگشته تیغ به تقصیر می زدند} 

^{در پنج نوبتی که هبا شد نمازشان} 

^{بر عشق، چار مرتبه تکبیر می زدند} 

^{هم روز و شب به گرد تو بودند سینه زن} 

^{هم ماه و سال، بعد تو زنجیر می زدند}

                                   ^{از حلق های تشنه، صــدای اذان رسید} 

                                   ^{در آن غروب، تا که سرت بر سنان رسید}  

              بند پنجم

^{کو خیزران که قافیه اش با دهان کنند} 

^{آن شاعران که وصف گل ارغوان کنند} 

^{از من به کاتبان کتاب خدا بگو} 

^{تا مشق گریه را به نی خیزران کنند} 

^{بگذار بی شمار بمیرم به پای یار} 

^{در هر قدم دوباره مرا نیمه جان کنند} 

^{پیداست منظری که در آن روز انتقام} 

^{سرهای شمر و حرمله را بر سنان کنند} 

^{یارب، سپاه نیزه همه دستشان تهی ست} 

^{بی توشه اند و همرهی کاروان کنند} 

^{با مهر من، غریب نمانند روز مرگ} 

^{آنان که خاک مهر مرا حرز جان کنند} 

                                 ^{با پای سر، تمامی شب راه آمدم} 

                                 ^{تنهایی ام نبــــود که با ماه  آمدم} 

               بند ششم 

^{ای زلف خون فشان توام لیله البرات} 

^{وقت نماز شب شده، حی علی الصلات} 

^{از منظر بلند، ببین صف کشیده اند} 

^{پشت سرت تمامی ذرات کائنات} 

^{خود، جاری وضوست ولی در نماز عشق} 

^{از مشک های تشنه وضو می کند، فرات} 

^{طوفان خون وزیده، سر کیست در تنور؟} 

^{خاک تو نوح حادثه را می دهد نجات!}

^{بین دو نهر، خضر شهادت به جستجوست} 

^{تا آب نوشد از لبت، ای چشمه ی حیات} 

^{ما را حیات لم یزلی، جز رخ تو نیست} 

^{ما بی تو چشم بسته و ماتیم و در ممات} 

                                   ^{عشقت نشاند، باز به دریای خـــون، مرا} 

                                   ^{وقت است تیغت آورد از خود، برون، مرا} 

             بند هفتم

^{از دست رفته دین شما، دین بیاورید!} 

^{خیزید، مرهم از پی تسکین بیاورید!} 

^{دست خداست، اینکه شکستید بیعتش}

^{دستی خدای گونه تر از این بیاورید!} 

^{وقت غروب  آمده، سرهای تشنه را} 

^{از نیزه های بر شده، پایین بیاورید!} 

^{امشب برای خاطر طفل سه ساله ام} 

^{یک سینه ریز، خوشه پروین بیاورید!}

^{گودال، تیغ کند، سنانهای بی شمار} 

^{یک ریگزار، سفره چرمین بیاورید!} 

^{سرها ورق ورق، همه قرآن سرمدی ست!}

^{فالی زنید و سوره یاسین بیاورید!} 

                                  ^{خاتم سوی مدینه بگو بی نگین برند!} 

                                   ^{دست بریـــده، جانب ام البنین برند!}

           بند هشتم 

^{خون می رود هنوز ز چشم تر شما} 

^{خرمن زده ست ماه، به گرد سر شما} 

^{آن زخمهای شعله فشان، هفت اخترند} 

^{یا زخمهای نعش علی اکبر شما؟}

^{آن کهکشان شعله ور راه شیری است} 

^{یا روشنان خون علی اصغر شما؟}

^{دیوان کوفه از پی تاراج آمدند} 

^{گم شد نگین آبی انگشتر شما} 

^{از مکه و مدینه، نشان داشت کربلا} 

^{گل داد (نور) و (واقعه) در حنجر شما} 

^{با زخم خویش بوسه به محراب می زدید} 

^{زان پیشتر که نیزه شود منبر شما} 

                                  ^{گاهی به غمزه یاد ز اصحاب می کنی} 

                                  ^{بر نیزه شرح ســـوره احزاب می کنی} 

                 بند نهم 

^{در مشک تشنه، جرعه آبی هنوز هست} 

^{اما به خیمه ها برسد با کدام دست؟}

^{برخاست با تلاوت خون، بانگ یا اخا} 

^{وقتی «کنار درک تو، کوه از کمر شکست»}

^{تیری زدند و ساقی مستان ز دست رفت} 

^{سنگی زدند و کوزه لب تشنگان شکست!}

^{شد شعله های العطش تشنگان، بلند} 

^{باران تیر آمد و بر چشمها نشست} 

^{تا گوش دل شنید، صدای (الست) دوست} 

^{سر شد (بلی)ی تشنه لبان می الست} 

^{ناگاه بانگ ساقی اول بلند شد} 

^{پیمانه پر کنید، هلا عاشقان مست} 

                                 ^{باران می گرفت و ســبوها که پر شدند} 

                                 ^{در موج تشنگی چه صدفها که دُر شدند} 

                 بند دهم

^{باران می گرفته، به ساغر چه حاجت است؟}

^{دیگر به آب زمزم و کوثر چه حاجت است؟} 

^{آوازه شفاعت ما، رستخیز شد} 

^{در ما قیامتی ست، به محشر چه حاجت است؟}

^{کی اعتنا به نیزه و شمشیر می کنیم؟} 

^{ما کشته توایم، به خنجر چه حاجت است؟} 

^{بی سر دوباره می گذریم از پل صراط}

^{تا ما بر آن سریم، به این سر چه حاجت است؟} 

^{بسیار آمدند و فراوان نیامدند} 

^{من لشکرم خداست، به لشکر چه حاجت است؟} 

^{بنشین به پای منبر من، نوحه خوان بخوان!}

^{تا نیزه ها به پاست، به منبر چه حاجت است؟} 

                                   ^{در خلوت نماز چو تحت الحَنَک کنم} 

                                    ^{راز غدیر گویم و شــرح فــدک کنم} 

                    ^{بند یازدهم} 

^{از شرق نیزه، مهر درخشان بر آمده ست} 

^{وز حلق تشنه، سوره قرآن برآمده ست} 

^{موج تنور پیرزنی نیست این خروش} 

^{طوفانی از سماع شهیدان بر آمده ست} 

^{این کاروان تشنه، ز هرجا گذشته است} 

^{صد جویبار، چشمه حیوان بر آمده ست} 

^{باور نمی کنی اگر از خیزران بپرس} 

^{کآیات نور، از لب و دندان برآمده ست} 

^{انگشت ما گواه شهادت که روز مرگ} 

^{انگشتری ز دست شهیدان در آمده ست}

^{راه حجاز می گذرد از دل عراق} 

^{از دشت نیزه، خار مغیلان برآمده ست} 

                                   ^{چون شب رسید، سر به بیابان گذاشتیم} 

                                   ^{جـان را کنـــار شـــام غریبـــان گذاشتیم} 

           بند دوازدهم

^{گودال قتلگاه پر از بوی سیب بود} 

^{تنهاتر از مسیح، کسی بر صلیب بود} 

^{سرها رسید از پی هم مثل سیب سرخ} 

^{اول سری که رفت به کوفه، حبیب بود!} 

^{مولا نوشته بود: بیا ای حبیب ما} 

^{تنها همین، چقدر پیامش غریب بود} 

^{مولا نوشته بود: بیا دیر می شود} 

^{آخر حبیب را ز شهادت نصیب بود} 

^{مکتوب می رسید فراوان ولی دریغ} 

^{خطش تمام، کوفی و مهرش فریب بود} 

^{اما حبیب، رنگ خدا داشت نامه اش} 

^{اما حبیب، جوهرش «امن یجیب» بود} 

                                  ^{یک دشت، سیب سرخ به چیدن رسیده بود} 

                                  ^{باغ شــــهادتش به رســـیدن رســــیده بود} 

             بند سیزدهم 

^{تو پیش روی و پشت سرت آفتاب و ماه} 

^{آن  یوسفی که تشنه برون  آمدی زچاه} 

^{جسم تو در عراق و سرت رهسپار شام} 

^{برگشته ای و می نگری سوی قتلگاه} 

^{امشب شبی ست از همه شبها سیاه تر} 

^{تنهاتر از همیشه ام ای شاه بی سپاه} 

^{با طعن نیزه ها به اسیری نمی رویم} 

^{تنها اسیر چشم شماییم، یک نگاه!} 

^{امشب به نوحه خوانی ات از هوش رفته ام} 

^{از تار وای وایم و از پود آه آه} 

^{بگذار شام جامه شادی به تن کند} 

^{شب با غم تو کرده به تن، جامه سیاه!} 

                                   ^{بگـذار آبی از عطشت نوشد آفتاب} 

                                   ^{پیــــراهن غـریب تو را پوشد آفتاب} 

              بند چهاردهم 

^{قربان آن نی یی که دمندش سحر، مدام} 

^{قربان آن می یی که دهندش علی الدوام} 

^{قربان آن پری که رساند تو را به عرش} 

^{قربان آن سری که سجودش شود قیام} 

^{هنگامه برون شدن از خویش، چون حسین (ع)}

^{راهی برو که بگذرد از مسجدالحرام} 

^{این خطی از حکایت مستان کربلاست:} 

^{ساقی فتاد، باده نگون شد، شکست جام!} 

^{تسبیح گریه بود و مصیبت، دو چشم ما} 

^{یک الامان ز کوفه و صد الامان ز شام} 

^{اشکم تمام گشت و نشد گریه ام خموش} 

^{مجلس به سر رسید و نشد روضه ام تمام} 

                                   ^{با کاروان نیــــزه به دنبال، می روم} 

                                   ^{در منزل نخست تو از حال می روم}